سوئال: ھەدىس رىۋايەت قىلغۇچىلارنى بىر–بىرىگە ئۇلاپ دېيىشنىڭ، كېرەكسىز يەردە، مەلۇم بىر ۋەقەدە «پالانچى پالانچىدىن، پالانچى پوكۇنچىدىن» دېيىشنىڭ نېمە پايدىسى بار؟
جاۋاپ: پايدىلىرى كۆپتۇر. مەسىلەن بىر پايدىسى شۇدۇر: ئۇلاپ دېيىش ئارقىلىق، ئۇ زەنجىردە ئىسمى بولغان ساغلام، ھۆججەتلىك ۋە سادىق بولغان ئەھلى ھەدىسنىڭ بىرلىككە كەلگەنلىكىنى كۆرسىتىدۇ. خۇددى ئۇ زەنجىر ۋە سەنەدتە (كىمدىن ئىكەنلىكىدە) ئىسمى ئۆتكەن ھەربىر ئىمام، ھەربىر ئۆلىما ئۇ ھەدىسنىڭ ھۆكۈمىنى تەستىقلاپ، شۈبھىسىزلىكىگە دائىر مۆھۈرىنى باسقاندەك بولىدۇ.
سوئال: نېمىشقا مۆجىزە ھادىسىلىرى باشقا زۆرۈرى شەرىئەت ئەھكاملىرىغا ئوخشاش تەۋاتۇر شەكلىدە، كۆپ يوللار ئارقىلىق، زور ئەھمىيەت بىلەن نەقىل قىلىنمىغان؟
جاۋاپ: چۈنكى كۆپ قىسىم شەرىئەت ئەھكاملىرىغا كۆپ ساندىكى ئىنسانلار كۆپىنچە ۋاقىتلاردا ئېھتىياجلىقتۇر. پەرزى ئەيىنگە ئوخشاش، ئۇ ئەھكاملارنىڭ ھەر شەخس بىلەن ئالاقىسى بار. ئەمما مۆجىزە مەسىلىسىدە بولسا، ھەركىمنىڭ ھەر مۆجىزىگە ئېھتىياجى يوق. ئەگەر ئېھتىياج بولغان تەقدىردىمۇ، بىر قېتىم ئاڭلىسا كۇپايە. خۇددى پەرزى كۇپايىگە ئوخشاش، بىر قىسىم ئىنسانلار ئۇلارنى بىلسە يېتەرلىك.
مانا بۇنىڭ ئۈچۈندۇركى، بەزەن بىر مۆجىزىنىڭ بارلىقى ۋە يۈز بەرگەنلىكى، بىر ھۆكۈمنىڭ بارلىقىدىن ئون ھەسسە تېخىمۇ قەتئىي تۇرۇقلۇق، ئۇنىڭ رىۋايەت قىلغۇچىسى بىر–ئىككى بولىدۇ؛ ھۆكۈمنىڭ رىۋايەت قىلغۇچىسى ئون–يىگىرمە بولىدۇ.