ئىككىنچى نۇقتا: شەيتاننىڭ مۇھىم بىر ھىيلىسى ئىنسانغا قۇسۇرىنى ئېتىراپ قىلغۇزماسلىقتۇر. مەقسىتى، ئىستىغفار ۋە ئىستىئازە يولىنى تاقاش، ھەم ئىنساننىڭ نەفسىنىڭ مەنمەنچىلىكىنى قوزغاپ، پۈتۈن قۇسۇرلاردىن ئۆزىنى پاكقا چىقىرىشى ئۈچۈن، ئۆزىنى ئادۋۇكاتتەك مۇداپىئە قىلدۇرۇشتۇر. شۇنداق، شەيتاننىڭ گېپىگە كىرگەن بىر نەفىس قۇسۇرىنى كۆرۈشنى خالىمايدۇ، كۆرسىمۇ يۈز خىل تەبىر بىلەن ئىزاھلايدۇ. وَ عَيْنُ الرِّضَا عَنْ كُلِّ عَيْبٍ كَلِيلَةٌ سىرى بويىچە، نەفسىگە رازىلىق نەزىرى بىلەن قارىغانلىقى ئۈچۈن ئەيبىنى كۆرمەيدۇ. ئەيبىنى كۆرمىگەنلىكى ئۈچۈن ئېتىراپ قىلمايدۇ، ئىستىغفار قىلمايدۇ، ئىستىئازە قىلمايدۇ، شەيتانغا مەسخىرە بولىدۇ. ھەزرىتى يۈسۈپ ئەلەيھىسسالامدەك بىر شانلىق پەيغەمبەر ﴿وَمَا اُبَرِّئُ نَفْسِى اِنَّ النَّفْسَ َلاَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ اِلاَّ مَا رَحِمَ رَبِّى﴾(يۇسۇف:53) دېگەن تۇرسا، قانداقمۇ نەفىسكە ئىشەنگىلى بولسۇن. نەفسىنى يامان كۆرگەن قۇسۇرىنى كۆرىدۇ، قۇسۇرىنى ئېتىراپ قىلغان ئىستىغفار قىلىدۇ، ئىستىغفار قىلغان ئىستىئازە قىلىدۇ، ئىستىئازە قىلغان شەيتاننىڭ شەررىدىن قۇتۇلىدۇ. قۇسۇرىنى كۆرمەسلىك ئۇ قۇسۇردىن تېخىمۇ چوڭ قۇسۇردۇر. قۇسۇرىنى ئېتىراپ قىلماسلىق چوڭ بىر نۇقسانلىقتۇر. قۇسۇرىنى كۆرسە، ئۇ قۇسۇر قۇسۇرلۇقتىن چىقىدۇ. ئېتىراپ قىلسا كەچۈرۈلۈشكە لايىق بولىدۇ.